|
Dlaczego ten sport tak pasjonuje, chociaż są inne, wydawałoby się - równie interesujące?
Futbol jest bardzo komunikatywny, łatwy w odbiorze. W przeciwieństwie do innych sportów rozgrywanych na wielkich stadionach (futbol amerykański, rugby, baseball) zasady gry w piłkę są dla widza łatwe do rozszyfrowania. Wszystko sprowadza się do strzelenia gola. Widz łatwo rozróżnia zawodników przeciwnych drużyn (różne barwy kostiumów), widzi piłkę wędrującą po boisku i od początku do końca każdej akcji lub kontrakcji trzymany jest w napięciu. Na dobrych meczach sytuacje zmieniają się błyskawicznie, więc nie ma czasu na nudę i zniechęcenie.
Współczesna piłka nożna jest największym teatrem ludowym. Do ważnego meczu przygotowują się nie tylko drużyny, lecz także kibice. Rezerwują bilety, załatwiają środki transportu, szyją transparenty i flagi o barwach klubowych i narodowych, wypisują hasła, układają wierszyki. Idą na stadion nie po to, by tylko przyglądać się piłkarzom, ale aktywnie uczestniczyć w widowisku dopingując drużyny, krzycząc, oklaskując, hałasując za pomocą trąbek, gwizdków, kołatek i innych wymyślnych urządzeń. Zjawiają się na widowni na godzinę, dwie, a nawet trzy przed meczem. Tworzą tłum, jaki ogląda się na wielkich festynach. Na widowni panuje absolutna równość wszystkich kibiców. Profesor tak samo gwiżdże i klaszcze jak jego uczniowie. Rodzice jednoczą się z dziećmi w dopingowaniu swojej drużyny.
I jeszcze jedno. W futbolu, pozornie łatwym sporcie, każdy chętnie utożsamia się z piłkarzami, identyfikuje, bo wydaje mu się, że gdyby on wybiegł na boisko, tak samo by strzelał, biegał, podawał. Niemal każdy w dzieciństwie lub młodości zetknął się z tym sportem zachowując do niego sentyment.
Szczególną rolę we współczesnym futbolu odgrywają mecze międzypaństwowe. Nie tylko drużyny, ale i kibice przywdziewają barwy narodowe. Wielu przychodzi na stadion z flagą państwową, w czasie oficjalnego otwarcia imprezy wszyscy śpiewają hymn narodowy, a potem, w czasie meczu, stadion dopinguje swoich okrzykiem: Polska, Polska... To poczucie więzi narodowej wyzwalające się na wielkim stadionie ma wpływ zarówno na grających, jak i przyglądających się meczowi, na zachowanie się obu stron. Nic więc dziwnego, że liczba piłkarzy na świecie sięga milionów.
Dostępność gry
Gra w piłkę nożną nie wymaga drogiego sprzętu i wielkich stadionów. W początkach czynnego zainteresowania się tą dyscypliną sportu wystarcza szmaciana piłka i niewielki placyk, łąka, podwórze, plaża. Można więc grać dosłownie wszędzie. Wielu wybitnych zawodników w okresie stawiania pierwszych futbolowych kroków tak rozpoczynało wspaniałą karierę sportową. Tak nadal chłopcy grają w piłkę nożną, począwszy od piaszczystych plaż Copacabana, poprzez rozległe łąki między Mexico Ciudad a Tolucą, beztrawiaste place Tunezji, peryferie Melbourne, Pekinu, Paryża, Londynu, dzielnice Monachium i Moskwy - aż po krakowskie Błonia.
Bogate formy wyżycia
Piłka nożna przy nieskomplikowanych przepisach jest grą dynamiczną o nieustannie zmieniających się sytuacjach na boisku. Zawodnicy raz atakują, raz bronią. Ciągła rywalizacja z przeciwnikiem - kto z kim wygra?, kto jest lepszy? - nieustanny ruch oraz inne formy walki sportowej stwarzają każdemu zawodnikowi możność maksymalnego wyżycia się na boisku. Radość po strzelonej bramce, smutek, gdy wygrywa przeciwnik, dążenie do zwycięstwa, zajęcia dobrego miejsca w tabeli, a także rozgłosu i sławy - dostarczają zawodnikom wielu przeżyć i emocji.
Zawodnicy - to jakby jedna strona piłkarskiego widowiska. Druga strona tego spektaklu - to publiczność. Bez niej futbol byłby ubogi, pozbawiony wspaniałej atmosfery, która sprawia, że zawodnikom niejako rosną skrzydła. Bez więzi publiczności z walczącymi zawodnikami stadiony byłyby głuche. I dlatego tak ważna jest publiczność, sympatycy sportu i piłki nożnej. Dla nich piłka nożna również stwarza szerokie możliwości wyżycia się.
Dostępność gry powoduje, że wielu z zasiadających na stadionach kiedyś grało w piłkę. Znają więc tę dyscyplinę. Na stadionie każdy kibic czuje się znawcą. To właśnie oni - kibice - ustalają składy, to oni krytykują trenerów, sędziów i działaczy, to oni krzyczą w uniesieniu po bramce strzelonej przez pupilów, to oni po ich przegranej przysięgają, że byli ostatni raz na meczu, ale na następnym zdzierają gardła nie mniej niż na poprzednim. To kibice czują przemożną potrzebę utożsamiania się z zawodnikami reprezentującymi ich ukochany klub, zakład pracy, środowisko - wreszcie ich naród. To oni, garstka w morzu obcych, wymachują flagami na obcym stadionie, niezrażeni zagłuszającym dopingiem gospodarzy.
Atrakcyjna forma i organizacja rozgrywek
Mecze piłkarskie dzięki dobrej organizacji mogą stanowić dodatkowo atrakcyjną formę rozgrywek. Piłka nożna sama w sobie posiada duży ładunek emocji, ale przy dobrej oprawie propagandowej (radio, telewizja, reklama, a nawet rozrywki typu show) może stanowić dla widza dodatkową atrakcję. Z kolei właściwa oprawa organizacyjna (dobra radiofonizacja i reżyseria widowiska sportowego) wpływa korzystnie na sposób gry ze strony zawodników. A następną cechą atrakcyjności meczu piłkarskiego jest niewątpliwie dramaturgia samego widowiska. Często dobre widowisko sportowe jest porównywane z widowiskiem teatralnym. Jest sporo możliwości tych porównań: scenariusz - oprawa zawodów, akcja -gra, aktorzy -zawodnicy, reżyser - trener, urządzenia techniczne - zastosowanie sztucznego oświetlenia, dramat akcji - dramaturgia meczu itp. Wszystko to stwarza przesłanki, że dobry mecz jest atrakcyjną rozrywką.
Możliwość zdobycia popularności, sławy
Śledzeniem kariery sportowej zawodników rozmaitych dyscyplin sportowych zajmują się dzisiaj naukowcy. Wielka popularność sportowców w społecznej ocenie jest już obecnie powszechnym zjawiskiem. Piłkarze zaliczają się tu do czołówki. Dzięki piłce nożnej wielu nieznanych nikomu i często ubogich chłopców zdobyło olbrzymią sławę, uznanie i majątek. Pele był pucybutem, Zamorra został historyczną postacią Hiszpanii, Matthews otrzymał od królowej tytuł sir'a. Nazwiska Puskasa, Di Stefano, Cruyffa, Beckenbauera, Laty i innych stały się nie mniej popularne od nazwisk mężów stanu, gwiazd aktorskich czy wybitnych uczonych. Możliwość zostania asem, zdobycia sławy, uznania i polepszenia warunków materialnych stoi otworem przed wieloma piłkarzami.
Specyfika gry
W odróżnieniu od innych gier zespołowych, piłkarze - z wyjątkiem wrzutu i niektórych czynności bramkarza - używają w grze przede wszystkim kończyn dolnych. Stwarza to oczywiście zawodnikom dodatkowe trudności, wymaga wysokiej precyzji i dlatego sztuka operowania piłką jest tym bardziej doceniana przez publiczność.
Chociaż piłka nożna jest grą zespołową, to jednak oparta jest również na działalności indywidualnej każdego zawodnika. W każdym zespole dobry bramkarz, niebezpieczny strzelec, skuteczny obrońca czy mądry pomocnik - jest cenioną jednostką, ogniwem kolektywu. Odczuwanie własnej wartości i świadomość osobistego wkładu w to, co przynosi chwałę drużynie - jest niesłychanie przyjemne dla każdego sportowca. Potrzeba wzajemnej pomocy i asekuracji jest podstawą kombinacji taktycznych i źródłem sukcesów drużyny.
Post został pochwalony 0 razy
Futbol jest bardzo komunikatywny, łatwy w odbiorze. W przeciwieństwie do innych sportów rozgrywanych na wielkich stadionach (futbol amerykański, rugby, baseball) zasady gry w piłkę są dla widza łatwe do rozszyfrowania. Wszystko sprowadza się do strzelenia gola. Widz łatwo rozróżnia zawodników przeciwnych drużyn (różne barwy kostiumów), widzi piłkę wędrującą po boisku i od początku do końca każdej akcji lub kontrakcji trzymany jest w napięciu. Na dobrych meczach sytuacje zmieniają się błyskawicznie, więc nie ma czasu na nudę i zniechęcenie.
Współczesna piłka nożna jest największym teatrem ludowym. Do ważnego meczu przygotowują się nie tylko drużyny, lecz także kibice. Rezerwują bilety, załatwiają środki transportu, szyją transparenty i flagi o barwach klubowych i narodowych, wypisują hasła, układają wierszyki. Idą na stadion nie po to, by tylko przyglądać się piłkarzom, ale aktywnie uczestniczyć w widowisku dopingując drużyny, krzycząc, oklaskując, hałasując za pomocą trąbek, gwizdków, kołatek i innych wymyślnych urządzeń. Zjawiają się na widowni na godzinę, dwie, a nawet trzy przed meczem. Tworzą tłum, jaki ogląda się na wielkich festynach. Na widowni panuje absolutna równość wszystkich kibiców. Profesor tak samo gwiżdże i klaszcze jak jego uczniowie. Rodzice jednoczą się z dziećmi w dopingowaniu swojej drużyny.
I jeszcze jedno. W futbolu, pozornie łatwym sporcie, każdy chętnie utożsamia się z piłkarzami, identyfikuje, bo wydaje mu się, że gdyby on wybiegł na boisko, tak samo by strzelał, biegał, podawał. Niemal każdy w dzieciństwie lub młodości zetknął się z tym sportem zachowując do niego sentyment.
Szczególną rolę we współczesnym futbolu odgrywają mecze międzypaństwowe. Nie tylko drużyny, ale i kibice przywdziewają barwy narodowe. Wielu przychodzi na stadion z flagą państwową, w czasie oficjalnego otwarcia imprezy wszyscy śpiewają hymn narodowy, a potem, w czasie meczu, stadion dopinguje swoich okrzykiem: Polska, Polska... To poczucie więzi narodowej wyzwalające się na wielkim stadionie ma wpływ zarówno na grających, jak i przyglądających się meczowi, na zachowanie się obu stron. Nic więc dziwnego, że liczba piłkarzy na świecie sięga milionów.
Dostępność gry
Gra w piłkę nożną nie wymaga drogiego sprzętu i wielkich stadionów. W początkach czynnego zainteresowania się tą dyscypliną sportu wystarcza szmaciana piłka i niewielki placyk, łąka, podwórze, plaża. Można więc grać dosłownie wszędzie. Wielu wybitnych zawodników w okresie stawiania pierwszych futbolowych kroków tak rozpoczynało wspaniałą karierę sportową. Tak nadal chłopcy grają w piłkę nożną, począwszy od piaszczystych plaż Copacabana, poprzez rozległe łąki między Mexico Ciudad a Tolucą, beztrawiaste place Tunezji, peryferie Melbourne, Pekinu, Paryża, Londynu, dzielnice Monachium i Moskwy - aż po krakowskie Błonia.
Bogate formy wyżycia
Piłka nożna przy nieskomplikowanych przepisach jest grą dynamiczną o nieustannie zmieniających się sytuacjach na boisku. Zawodnicy raz atakują, raz bronią. Ciągła rywalizacja z przeciwnikiem - kto z kim wygra?, kto jest lepszy? - nieustanny ruch oraz inne formy walki sportowej stwarzają każdemu zawodnikowi możność maksymalnego wyżycia się na boisku. Radość po strzelonej bramce, smutek, gdy wygrywa przeciwnik, dążenie do zwycięstwa, zajęcia dobrego miejsca w tabeli, a także rozgłosu i sławy - dostarczają zawodnikom wielu przeżyć i emocji.
Zawodnicy - to jakby jedna strona piłkarskiego widowiska. Druga strona tego spektaklu - to publiczność. Bez niej futbol byłby ubogi, pozbawiony wspaniałej atmosfery, która sprawia, że zawodnikom niejako rosną skrzydła. Bez więzi publiczności z walczącymi zawodnikami stadiony byłyby głuche. I dlatego tak ważna jest publiczność, sympatycy sportu i piłki nożnej. Dla nich piłka nożna również stwarza szerokie możliwości wyżycia się.
Dostępność gry powoduje, że wielu z zasiadających na stadionach kiedyś grało w piłkę. Znają więc tę dyscyplinę. Na stadionie każdy kibic czuje się znawcą. To właśnie oni - kibice - ustalają składy, to oni krytykują trenerów, sędziów i działaczy, to oni krzyczą w uniesieniu po bramce strzelonej przez pupilów, to oni po ich przegranej przysięgają, że byli ostatni raz na meczu, ale na następnym zdzierają gardła nie mniej niż na poprzednim. To kibice czują przemożną potrzebę utożsamiania się z zawodnikami reprezentującymi ich ukochany klub, zakład pracy, środowisko - wreszcie ich naród. To oni, garstka w morzu obcych, wymachują flagami na obcym stadionie, niezrażeni zagłuszającym dopingiem gospodarzy.
Atrakcyjna forma i organizacja rozgrywek
Mecze piłkarskie dzięki dobrej organizacji mogą stanowić dodatkowo atrakcyjną formę rozgrywek. Piłka nożna sama w sobie posiada duży ładunek emocji, ale przy dobrej oprawie propagandowej (radio, telewizja, reklama, a nawet rozrywki typu show) może stanowić dla widza dodatkową atrakcję. Z kolei właściwa oprawa organizacyjna (dobra radiofonizacja i reżyseria widowiska sportowego) wpływa korzystnie na sposób gry ze strony zawodników. A następną cechą atrakcyjności meczu piłkarskiego jest niewątpliwie dramaturgia samego widowiska. Często dobre widowisko sportowe jest porównywane z widowiskiem teatralnym. Jest sporo możliwości tych porównań: scenariusz - oprawa zawodów, akcja -gra, aktorzy -zawodnicy, reżyser - trener, urządzenia techniczne - zastosowanie sztucznego oświetlenia, dramat akcji - dramaturgia meczu itp. Wszystko to stwarza przesłanki, że dobry mecz jest atrakcyjną rozrywką.
Możliwość zdobycia popularności, sławy
Śledzeniem kariery sportowej zawodników rozmaitych dyscyplin sportowych zajmują się dzisiaj naukowcy. Wielka popularność sportowców w społecznej ocenie jest już obecnie powszechnym zjawiskiem. Piłkarze zaliczają się tu do czołówki. Dzięki piłce nożnej wielu nieznanych nikomu i często ubogich chłopców zdobyło olbrzymią sławę, uznanie i majątek. Pele był pucybutem, Zamorra został historyczną postacią Hiszpanii, Matthews otrzymał od królowej tytuł sir'a. Nazwiska Puskasa, Di Stefano, Cruyffa, Beckenbauera, Laty i innych stały się nie mniej popularne od nazwisk mężów stanu, gwiazd aktorskich czy wybitnych uczonych. Możliwość zostania asem, zdobycia sławy, uznania i polepszenia warunków materialnych stoi otworem przed wieloma piłkarzami.
Specyfika gry
W odróżnieniu od innych gier zespołowych, piłkarze - z wyjątkiem wrzutu i niektórych czynności bramkarza - używają w grze przede wszystkim kończyn dolnych. Stwarza to oczywiście zawodnikom dodatkowe trudności, wymaga wysokiej precyzji i dlatego sztuka operowania piłką jest tym bardziej doceniana przez publiczność.
Chociaż piłka nożna jest grą zespołową, to jednak oparta jest również na działalności indywidualnej każdego zawodnika. W każdym zespole dobry bramkarz, niebezpieczny strzelec, skuteczny obrońca czy mądry pomocnik - jest cenioną jednostką, ogniwem kolektywu. Odczuwanie własnej wartości i świadomość osobistego wkładu w to, co przynosi chwałę drużynie - jest niesłychanie przyjemne dla każdego sportowca. Potrzeba wzajemnej pomocy i asekuracji jest podstawą kombinacji taktycznych i źródłem sukcesów drużyny.
Post został pochwalony 0 razy
